Uroczystość św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny.

Św. Józef, oblubieniec Najświętszej Maryi Panny, musi w kalendarzu liturgicznym Kościoła zajmować miejsce specjalne, skoro jego wspomnienie zaliczane jest do uroczystości, a więc do świąt najwyższej klasy.  Pewnych informacji o św. Józefie dostarczają nam tylko Ewangelie. Osobą św. Józefa zajmują się także apokryfy: Protoewangelia Jakuba (w. II ), Ewangelia Tomasza (w. II ), Historia Józefa Cieśli (w. IV), Ewangelia Pseudo-Mateusza (w. VI) i Ewangelia Narodzenia Maryi (x. IX). Zbyt wiele wszakże jest w nich fantazji, by je można było traktować poważnie jako źródła czy dokumenty.

Hebrajskie imię Józef oznacza tyle, co „Bóg przydał”. Imię to nadała najmłodszemu swemu synowi Rachel, zona patriarchy Jakuba, by w ten sposób wyrazić radość i wdzięczność Panu Bogu, że do synów jedenastu przydał jej jeszcze jednego (Rdz 30, 24).

Św. Józef pochodził z rodu króla Dawida. Wykazuje to św. Mateusz, kiedy podaje genealogię przodków Józefa.

Św. Józef nie był według ciała ojcem Jezusa Chrystusa. Był nim jednak według żydowskiego prawa jako małżonek Maryi. Chociaż więc Maryja porodziła Pana Jezusa dziewiczo, to jednak według otoczenia św. Józef był uważany za Jego ojca.

Według niektórych pisarzy kościelnych Maryja i Józef złożyli ślub dozgonnej czystości. Ewangelie wspominają o „braciach” i „siostrach” Pana Jezusa. Tak jeszcze dzisiaj narody bliskiego Wschodu zwykły nazywać bliskich krewnych. „Bracia” i „siostry” Pana Jezusa to zapewne synowie i córki braci i sióstr św. Józefa. Św. Józef nie był ojcem Pana Jezusa ale Jego opiekunem.

Po raz pierwszy Ewangelie wspominają o św. Józefie z okazji jego zaślubin z Najświętszą Maryją. Według żydowskiego prawa dopełniło się ono przez podpisanie umowy małżeńskiej oraz po wprowadzeniu po pewnym czasie poślubionej do domu małżonka wśród ślubnych uroczystości.

Jest rzeczą uderzającą, że we wydarzeniach z dziecięcych lat Pana Jezusa św. Józef odgrywa pierwszą rolę; jemu anioł wyjaśnia tajemnicę wcielenia Pana Jezusa, jemu poleca ucieczkę do Egiptu i powrót do Nazaretu po śmierci Heroda.

Pisarze Kościoła świętego podkreślają, że do tak wielkiej godności; opiekuna Pana Jezusa, oblubieńca Najświętszej Maryi i żywiciela, głowy Najświętszej Rodziny powołał Pan Bóg męża o niezwykłej cnocie.

Na początku wieku XIX przełożeni generalni 43 zakonów wystąpili do Stolicy Apostolskiej z prośbą o ustanowienie osobnego święta Opieki Św. Józefa nad Kościołem Chrystusa. Papież Pius IX przyczynił się do prośby i ustanowił to święto (1847).

Papież św. Pius X podniósł je do rangi uroczystości I klasy. Papież Pius XII zniósł to święto a w jego miejsce wprowadził święto nowe tej samej klasy na dzień 1 maja „Św. Józefa Rzemieślnika”.  Tak pozostało dotąd z tym, że ostatnia reforma liturgiczna (1969) zaniżyła rangę tegoż święta do wspomnienia dowolnego.

Papież Benedykt XV do Mszy świętej o św. Józefie dołączył osobną prefację o nim (1919), papież św. Jan XXIII wprowadził imię św. Józefa do Kanonu Rzymskiego a papież Franciszek do drugiej, trzeciej i czwartej modlitwy eucharystycznej zaraz po imieniu Najświętszej Maryi Panny.

Cały miesiąc marzec jest poświęcony szczególnej czci św. Józefa a w tygodniu każda środa.

Wszechmogący Boże, Ty powierzyłeś młodość naszego Zbawiciela wiernej straży świętego Józefa, spraw za jego wstawiennictwem, aby Twój Kościół nieustannie się troszczył o zbawienie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen

Św. Józefie módl się za nami!

Cer. Przemysław Róg