Wspomnienie św. Dominika Savio – Patrona Ministrantów.

W czasie zadumy jakim nie wątpliwie jest okres Wielkiego Postu wypada wspomnienie Św. Dominika Savio.

Jest on patronem młodzieży, ministrantów, matek w stanie błogosławionym oraz małżeństw starających się o potomstwo. Urodził się 2 kwietnia 1842r. w Riva Di Chireri.

Był on zwykłym chłopakiem, synem rzemieślnika i wiejskiej krawcowej. W wieku 5 lat zaczął posługiwać do mszy jako ministrant. Służbę Św. Dominika utrudniała daleka droga do kościoła, jednak nie stanowiło to dla niego problemu. Na pytanie czy boi się sam chodzić do kościoła odpowiadał: „Nie jestem sam. Jest ze mną Najświętsza Maria Panna i mój Anioł Stróż”.

W wieku 7 lat podczas świąt Wielkanocnych przyjął Pierwszą Komunię Świętą z rąk księdza proboszcza. Było to nie codzienne wydarzenie ponieważ w owych czasach panowało przekonanie, że sakramentów pokuty i ołtarza należy przyjmować w znacznie późniejszym wieku.

Pewnego dnia po generalnej spowiedzi oraz po przyjęciu Komunii Świętej napisał akt ofiarowania się Matce Bożej Niepokalanej i złożył go na jej ołtarzu: „Maryjo, ofiaruję Ci swoje serce. Spraw, aby zawsze było twoim. Jezu i Maryjo bądźcie zawsze moimi przyjaciółmi. Błagam Was, abym raczej umarł, niż bym miał przez nieszczęście popełnić choć jeden grzech.”

W wieku 12 lat został przyjęty przez Św. Jana Bosko do oratorium na Valdacco. W późniejszych latach wraz z przyjaciółmi założył Towarzystwo Niepokalanej. Św. Dominik w oratorium był znany jako gorliwy oraz nigdy nie zaniedbujący modlitwy chłopak.

Niestety w wieku 14 lat ciężko zachorował jak później się okazało na ciężką chorobę płuc. 9 marca 1857 roku obdarzony wszelkimi sakramentami podczas modlitwy księdza o jego dobrą śmierć zawołał: „Do widzenia, ojcze! Do widzenia! O, jakie piękne rzeczy widzę!”, a następnie zmarł.

 5 marca 1950r. papież Pius XII ogłosił beatyfikację Dominika Savio, natomiast kanonizował go 12 czerwca 1954r. również papież Pius XII.

an.Rafał Frąc